SUSHI?!

Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Men zegt altijd 'time flies when you're having fun' en ik kan wel zeggen dat dat waar is. Alweer tweeënhalf maand in dit prachtige land, alweer tweeënhalf maand van huis, tweeënhalf maand van mijn ouders, mijn broer en zusje, alweer tweeënhalf maand van mijn lieve vriendinnen, alweer tweeënhalf maand zonder mijn top team (die het trouwens ontzettend goed doen) en alweer tweeënhalf maand van mijn stamkroeg Blue Sakura. Met dat laatste had ik het toch wel een beetje moeilijk merkte ik, maar mijn huisgenootje had gelukkig een all you can eat sushi tent gevonden in Paramaribo. Nadat wij onszelf de hele dag hadden uitgehongerd om vervolgens optimaal te kunnen genieten van de sushi werden wij toen wij aankwamen teleurgesteld met het nieuws dat dit alleen van maandag tot en met woensdag kon.. En wij waren er op.... Jawel, donderdag. Ons verdriet met een heerlijke pizza bij bar Zuid weg gegeten.

Twee weekenden terug heb ik een waar paradijs mogen zien. Met een groep van twintig mensen zijn wij naar Galibi gegaan. Eerst een ruime tijd met zijn allen in een busje naar Albina en vervolgens met een kleine, gammele boot naar Galibi. Dat het bootje klein en gammel was bleek achteraf niet het ergste, maar wel de liters water die tijdens de boottocht over ons heen kwamen. Na ongeveer een half uur gevaren te hebben en allemaal doorweekt te zijn, kwam de gids vrolijk met het voorstel dat wij een zeil over ons heen konden trekken. Erg lief, maar een half uur en twintig liter water te laat haha.. Aangekomen op Galibi was ik verbaasd van wat ik zag. Prachtig wit strand met palmbomen en bootjes in het water. S' avonds weer met het geliefde bootje gevaren opzoek naar schilpadden en hier hebben wij er meerdere van gezien. Deze schildpadden waren ruim een meter en we hebben mogen zien hoe zij hun eitjes leggen. Deze waren vergelijkbaar met pingpongballetjes. De terugweg was een beetje stressvol, omdat wij plotseling midden op het water niet meer verder vaarden. Wat er precies was weet ik niet, maar ik weet dat wij een ruime tijd midden op het water stil hebben gelegen.

De volgende dag zijn wij (ja, ook weer met het bootje) naar Frans Guyana gegaan. Aangezien wij al tweeën halve maand links rijden en met de Surinaamse dollar betalen, was het gek om ineens mensen rechts te zien rijden en te zien dat met de euro wordt betaald. Het verhaal van Pappilon werd tastbaar nadat wij de gevangenis van buiten en binnen hebben mogen zien. De verhalen die wij van de gids hoorden waren bizar. Een voorbeeld hiervan was dat de gevangenen sliepen in een cel van drie vierkante meter met een man of tien.

Op mijn stage beginnen onze handelingen eindelijk vruchten af te werpen en dat geeft veel voldoening. Ook op mijn stage zit de helft van mijn tijd er alweer op. Ik merk dat ik nu weet wat ik kan en mag doen op mijn stage, waardoor de weken voorbij vliegen. Daarnaast begin ik de kinderen steeds beter te kennen en zij zijn stuk voor stuk bijzonder. Vanuit Nederland is een pakketje opgestuurd met schoolspullen en speelgoed voor de kinderen. Ik duim dat deze goed aan komt en ik de kinderen mag verblijden met deze spullen. Dank je wel Karen!

Ik moet nu, na studie afwijkend gedrag, toch maar gaan beginnen met het schrijven van schoolverslagen. Wish me luck!